Was van plan om vanmorgen rond 7.00 uur te vertrekken uit de albergue te Pobena. Hevige regenval met af en toe een bliksemlicht deed mij echter besluiten om even rustig aan te doen.
Tegen 7.45 uur vertrok ik uit Pobena. Had de inhoud van de rugzak regenproof gemaakt en zelf de poncho aangetrokken daar er nog best grote regendruppels vielen.
De weg voerde langs de kust met prachtige uitzichten over de zee. Ondanks de regen maakte ik veel foto's. Op een gegeven moment zag ik dat de camera wat nat werd. Het beeld werd vaag door het vocht. Ik stopte de camera in mijn broekzak en na enige tijd bleek het vocht verdwenen te zijn. Toch opletten dat de camera goed blijft functioneren. Zonder fotocamera voel ik mij toch wel wat beperkt. Foto's maken met de smartphone gaat wel maar is te gecompliceerd, kost te veel tijd en ik kan er niet doe foto's mee maken die ik wil maken.
Bij Onton voerde het Camino pad naar het zuiden, de bergen in. Hier voert het Camino pad ook onder en over een paar autowegen. De regen was inmiddels minder geworden en zal spoedig daarna geheel stoppen.
In het volgende dorpje, Baltezane, wilde ik in een barretje koffie gaan drinken maar het barretje was gesloten.
Wat verder gewandeld en even voorbij het dorpje wat gerust cq gegeten. De weg voerde stationverder omhoog over soms wat stijle en door de regen glibberige paden. Op een bepaald moment voerde het Camino pad over een oude mijnspoorlijn die omgevormd is tot een zogenaamde groene weg. Bij het dorp Otanes staat nog het oude station dat thans niet meer in gebruik is. Bij Santullan is een grote nog in bedrijf zijnde steengroeve en het is in dit dorp geweest waar ik in een barretje koffie heb gedronken.
Via Samano kwam ik vervolgens in de kustplaats Castro Urdales. Dit blijkt een vrij grote plaats te zijn met boulevard en een kerkgebouw op een soort schiereiland vlak voor de kust. Castro Urdiales heeft ook een mooi haventje waarin vele bootjes lagen. Zie foto's.
Mijn plan was om niet in Castro Urdiales te blijven maar door te lopen naar de kustplaats Islares indien er voldoende tijd zou zijn. Het was 16.00 uur en Islares zou ik gewoon moeten kunnen halen. Eerst door een landelijk gebied maar al snel in de buurt van een snelweg voerde het Camino pad richting Islares. Na Cerdigo liep ik vlak langs de kust over een pad vol met grote en kleine stenen.
Tegen 18.45 uur kwam ik bij de albergue van Islares aan. Omdat er al veel pelgrims waren en er in het gebouw niet voor iedereen plaats was werden de kleine tentjes die bij het gebouw neergezet zijn in gebruik genomen. In een van deze tentjes zal ik vannacht slapen. Het slapen in de buitenlucht bevalt me echter goed.
Met de jongen die de albergue runt had ik even een praatje: hij blijkt uit Kameroen te komen en zei dat het voor hem hier in Spanje veel rustiger was dan in zijn geboorteland.
Vlakbij blijkt een camping te zijn waar eveneens een restaurantje is. Hier ben ik vanavond even gaan eten. Er bleken ook een paar Nederlanders te zijn maar zij hadden het te druk met zichzelf en toonden weinig interesse in mij en de overige mensen.
Bij terugkomst in de albergue bleek het ineens vrij druk te zijn geworden. Mensen die ik een paar dagen geleden in pelgrimherbergen had ontmoet waren hier vanavond onverwachts gearriveerd. De nieuw aangekomen vertelden dat ze vanuit de albergue in Castro Urdiales doorgestuurd waren naar hier omdat de Castro albergue vol was. De meeste pelgrims hadden echter de bus naar Islares genomen omdat ze de extra kilometers die zij plotseling moesten lopen niet meer op konden brengen.
Fotos:
onderweg vanmorgen in de bergen
2x haven met op achtergrond de kerk van Castro Urdiales
Bootjes voor Castro Urdiales met op de achtergrond de kustlijn van het gebied dat ik bewandeld heb.
