Vrijdag 31 juli: Pobena - Islares

Was van plan om vanmorgen rond 7.00 uur te vertrekken uit de albergue te Pobena. Hevige regenval met af en toe een bliksemlicht deed mij echter besluiten om even rustig aan te doen. 

Tegen 7.45 uur vertrok ik uit Pobena.  Had de inhoud van de rugzak regenproof gemaakt en zelf de poncho aangetrokken daar er nog best grote regendruppels vielen.

De weg voerde langs de kust met prachtige uitzichten over de zee. Ondanks de regen maakte ik veel foto's. Op een gegeven moment zag ik dat de camera wat nat werd. Het beeld werd vaag door het vocht. Ik stopte de camera in mijn broekzak en na enige tijd bleek het vocht verdwenen te zijn. Toch opletten dat de camera goed blijft functioneren. Zonder fotocamera voel ik mij toch wel wat beperkt. Foto's maken met de smartphone gaat wel maar is te gecompliceerd, kost te veel tijd en ik kan er niet doe foto's mee maken die ik wil maken.

Bij Onton voerde het Camino pad naar het zuiden, de bergen in. Hier voert het Camino pad ook onder en over een paar autowegen. De regen was inmiddels minder geworden en zal spoedig daarna geheel stoppen. 

In het volgende dorpje, Baltezane,  wilde ik in een barretje koffie gaan drinken maar het barretje was gesloten.

Wat verder gewandeld en even voorbij het dorpje wat gerust cq gegeten. De weg voerde  stationverder omhoog over soms wat stijle en door de regen glibberige paden. Op een bepaald moment voerde het Camino pad over een oude mijnspoorlijn die omgevormd is tot een zogenaamde groene weg. Bij het dorp Otanes staat nog het oude station dat thans niet meer in gebruik is. Bij Santullan is een grote nog in bedrijf zijnde steengroeve en het is in dit dorp geweest waar ik in een barretje koffie heb gedronken.

Via Samano kwam ik vervolgens in de kustplaats Castro Urdales.  Dit blijkt een vrij grote plaats te zijn met boulevard en een kerkgebouw op een soort schiereiland vlak voor de kust. Castro Urdiales heeft ook een mooi haventje waarin vele bootjes lagen. Zie foto's. 

Mijn plan was om niet in Castro Urdiales te blijven maar door te lopen naar de kustplaats Islares indien er voldoende tijd zou zijn. Het was 16.00 uur en Islares zou ik gewoon moeten kunnen halen. Eerst door een landelijk gebied maar al snel in de buurt van een snelweg voerde het Camino pad richting Islares.  Na Cerdigo liep ik vlak langs de kust over een pad vol met grote en kleine stenen. 

Tegen 18.45 uur kwam ik bij de albergue van Islares aan. Omdat er al veel pelgrims waren en er in het gebouw niet voor iedereen plaats was werden de kleine tentjes die bij het gebouw neergezet zijn in gebruik genomen. In een van deze tentjes zal ik vannacht slapen. Het slapen in de buitenlucht bevalt me echter goed.

Met de jongen die de albergue runt had ik even een praatje: hij blijkt uit Kameroen te komen en zei dat het voor hem hier in Spanje veel rustiger was dan in zijn geboorteland. 

Vlakbij blijkt een camping te zijn waar eveneens een restaurantje is. Hier ben ik vanavond even gaan eten. Er bleken ook een paar Nederlanders te zijn maar zij hadden het te druk met zichzelf en toonden weinig interesse in mij en de overige mensen.

Bij terugkomst in de albergue bleek het ineens vrij druk te zijn geworden. Mensen die ik een paar dagen geleden in pelgrimherbergen had ontmoet waren hier vanavond onverwachts gearriveerd. De nieuw aangekomen vertelden dat ze vanuit de albergue in Castro Urdiales doorgestuurd waren naar hier omdat de Castro albergue vol was. De meeste pelgrims hadden echter de bus naar Islares genomen omdat ze de extra kilometers die zij plotseling moesten lopen niet meer op konden brengen.

Fotos:

onderweg vanmorgen in de bergen

2x haven met op achtergrond de kerk van Castro Urdiales 

Bootjes voor Castro Urdiales met op de achtergrond de kustlijn van het gebied dat ik bewandeld heb.

Donderdag 30 juli: Bilbao - Pobane

Rond 8.00 uur ben ik vanmorgen vanuit de pelgrimherberg van de Spaanse St Jacob vereniging op stap gegaan met als doel eerst iets van Bilbao te zien om vervolgens naar de kustplaatsje Pobane te wandelen.

Omdat ik vlakbij het oudste deel van Bilbao had overnacht belandde ik al snel in het oude stadsdeel. Dit deel van Bilbao wordt gekenmerkt door soms zeer smalle straatjes waar aan de huizen niet zelden de Baskische vlag hangt.

Ik onoette een Deens echtpaar dat enige jaren geleden in Santiago een appartement had gekocht en nu steeds in stukjes delen can de camino loopt. Zij waren gisteren met de trein van Santiago in Bilbao aangekomen; een reis van 10.00 uur. Wel een mooie reis verzekerden zij mij. 

Het was goed dat ik met deze Denen een praatje aangeknoopt had want zij vertelden mij dat ik op het verkeerde caminopad liep: een pad dat ook naar de kust in het noorden loopt maar langer is en door bossen gaat.

Dit was niet mijn bedoeling daar ik even langs het vreemde gebouw Gugenheim wilde wandelen om vervolgens langs de rivier noordwaarts te gaan.

Na uitleg van de route te hebben gekregen was ik al snel bij dit Gugenheim museum waar zich momenteel vlakbij de ingang een enorme kat,  met bloemen als beharing geen bevindt.

Zie foto.

Ben het museum niet binnengegaan maar er wel even rondgelopen. Ontdekte er eveneens een grote spin als standbeeld.

Vervolgens liep ik de brug over om aan de andere kant van de rivier te komen en begon aan de lange wandeling naar het noorden.

Langs deze rivier is veel industrie. Het caminopad loopt langs de autoweg die aan de rivier ligt. Op zich dus niet zo'n spectaculaire camino route maar toch ben ik wel tevreden dat ik juist deze route heb genomen

Het geeft immers ook een blik op de economische activiteiten hier.

Ik weet dat de Fransen Simone en Daniel deze route niet hebben gelopen maar vanuit Bilbao de trein hebben genomen naar de plaats Portugalete ten noorden van Bilbao. Voor hen geen industriegebieden of buitenwijken.

Onderweg kwam ik langs een Lidle winkel waar ik wat sap en cola kocht.

Vervolgend kwam ik in Portugalete aan waar zich wel een heel bijzondere veerboot over de rivier bevindt: hangend aan kabels wordt een soort bootje enige meters boven de rivier van de ene oever naar de andere overgebracht. 

De overvaart kostte mij als wandelaar 35 euro cent. 

In Portugalete eas nog iets bijzonders roltrappen midden op straat om de mensen het wat gemakkelijker te maken om de vrij stijle weg op te komen.

Na Portugalete bevinden zich vooral een groot aantal snelweg die onder, boven en naast elkaar lopen met daar tussendoor slingerend een fiets- en voetpad. Een ongelovelijke constructie.

Vervolgens was het nog zo'n 10 km wandelen naar de kustplaats Pobane. De camino weg voerde langs het fietspad.  Steeds valt het mij weer op dat er best veel Spanjaarden op een racefiets rondrijden. Ik vermoed dat fietsen op een racefiets vooral voor maanden populair is in Spanje. 

Onderweg kwam ik een kattenfamilie tegen, telde ongeveer 12 grote en kleine katten die bij elkaar zaten en niet schuw waren. Later zag ik zag ik nog meer katten rondlopen.

Na nog even gerust te hebben bij een standbeeld van een fiets kwam ik tegen 18.00 uur bij de pelgrimherberg aan. Wederom een herberg van de Spaanse St Jacob vereniging. Omdat het momenteel met meer dan 40 pelgrims vrij druk is, zijn er een tweetal witte tenten buiten neergezet waar in overnacht kan worden. Vannacht zal ik in een van deze tenten slapen.Dus weer even een overnachting in de buitenlucht.

Het weer is hier goef; een beetje sluier bewolking maar ook de maan die zichtbaar is en een aangename temperatuur. 

Morgen wil ik naar Islares net voorbij Casyto - Urdales wandelen.

Foto's

de bloemetjes kat bij het Gugenheim museum

het bootje dat enige meters boven het water hangt

de fiets als standbeeld

 

Woensdag 29 juli: Gernika Bilbao

Vanmorgen net na 7.00 uur vertrokken van de jeugdherberg in Gernika. Samen met mij vertrokken ook de Fransen Simone en Daniel en het Spaanse echtpaar. Terwijl de Fransen en ik een volgende etappe van de camino del norte zouden gaan lopen, zouden de Spanjaarden de bus naar Bilbao en vervolgens de bus naar huis in het midden van Spanje nemen. Zij moesten weer gaan werken deze week. 

Vanuit Gernika was vrij snel het caminopad naar de bergen gevonden. Al vrij snel had ik de Fransen achter mij gelaten. Het pad voerde de bergen in en was door de regen van afgelopen dagen soms modderig en glad. Het pad voerde omhoog door bos over soms stijle met keien bedekte paden. Na circa 20 km werd Eskerika bereikt. Hier zat ik even te rusten en voegden de Fransen zich weer bij mij.

Ergens tussen Eskerika en Larrabetzu raakte ik se Fransen weer kwijt. Hun wandeltempo lag eenvoudigweg wat lager. In Larrabetzu dronk ik bij een cafeetje koffie. Spoedig arriveerden de Fransen ook hier. Zij zouden deze dag niet verder gaan dan Lezame; een dorpje op circa 5 km van Larrabetzu. Ik had me echter voorgenomen door te wandelen naar Bilbao, op nog zo'n 15 km afstand.

Alleen ben ik dus verder gegaan Door het niet vrij bijzondere Lezama en het daarop volgende Zamudio. Het caminopad loopt hier trouwens een stukje langs de autoweg wat niet heel gevaarlijk was want er was niet veel verkeer. 

Vlakbij Zamudio blijkt het vliegveld van Bilbao te zijn wat duidelijk merkbaar was Door laagvliegende vliegtuigen.

Bij Zamudio loopt het caminopad weer de bergen in: eerst omhoog en vervolgens weer naar  beneden. Circa ca 5 km voor Bilbao.

Hier ontmoette ik de Italiaanse vrouw die samen met haar zoon de camino wandelt. 

Hier ook begon het te miezer regenen wat in de bergen laaghangende bewolking met zich meebrengt. Geen mooi uitzicht mogelijk dus op Bilbao dat even verderop ligt.

Op een druk verkeersknooppunt ontmoette ik twee Duitse jongens die op de fiets op de snelweg reden. Levensgevaarlijk maar er was geen ander alternatief.  In Spanje schijnt zoiets gewoon te mogen. De Duitsers waren op weg naar Portugal en hadden al een fietser is vanuit Duitsland Door België en Frankrijk achter de rug.

Vlakbij de grote baseline liep ik Bilbao binnen en werd al snel aangesproken door een oudere Spanjaard. Hij wees mij de weg naar de albergue van de Spaanse pelgrim vereniging. 

Vanavond heel even in het centrum van  Bilbao geweest. Wat opviel zijn de smalle straatjes en een zeer lange stenen trap.

Foto's:

Larrabetzu

Bergpad met miezerregen en zeer laaghangende bewolking

Bilbao: de lange, stenen trap

Dinsdag 28 juli; Monasterio del Zenarruza - Gernika

Vanmorgen rond 7.00 uur vertrokken vanui t het klooster. Afgelopen nacht had het geregend wat onder meer glibberige bospaden met zich mee had gebracht.

.

Het klooster ligt op een top van een berg en het caminopad voerde door ren bod direct naar beneden. Jet pad bestond vooral uit grote keien die glibberig kunnen zijn na regenbuien. 

Ik vertrok met de Fransen Simone en Daniel en de Amerikaan Stanley (Seatle). Stanley is vorige week met het vliegtuig aangekomen in Bordeaux en wil in een week of vijf naar Santiago wandelen. Zijn startplaats was Hendaye. Stanley vertelde dat de camino naar Santiago momenteel populair is in Amerika. Kan de film over de camino naar Santiago aan bijgedragen hebben.Een film over de camino de Franches.

Wij liepen Door bossen afgewisseld met weidegronden waar koeien, paarden en schapen graasden. Daarnaast akkerbouwvelden met o.a. maïs en vele fruitbomen: peren, appels, kiwi....

Het  Bask is Che deel van Spanje is rijk vergeleken met overige delen van Spanje vernam ik. Heeft te maken met het gunstige klimaat hier. Met de akkerbouw en veeteelt, de visserij en industrie en met het toerisme. Daarnaast heeft het Baskenland hier een aantal welvarende steden als Bilbao, San Sebastian en Santander.

We liepen vanmorgen over glibberige paadjes naar beneden, kwamen Door dorpjes en gehuchten en voelden dat het al snel warm begon te worden. 

Onderweg koffie gedronken waar we mee pelgrims ontmoetten: Duitsers,, Spanjäarden en een Australiër.  De ouders van deze Australiër emigreerden eind jaren 30 na afloop van de Spaanse burgeroorlog vanuit het Spaanse Baskenland naar Australie en deze man gaat nu o.a. de plaatsen bezoeken waar zijn familie vandaan komt. Hij spreekt echter geen Spaans meer.

Ben vervolgens naar Gernika gewandeld en hier gebleven. Het was nog wel niet zo laat in de middag maar al wel best warm.

Hier in Gernika een paar oude gebouwen bezocht en samen met Simone en Daniel in een supermarkt inkopen gedaan

 Vanavond in de jeugdherberg gekookt en gegeten.

Ontmoette twee Nederlandse vrouwen uit Twente die lopend op weg zijn naar Santiago.

Foto toont Simone en mij aan ons diner in de jeugdherberg.

Zondag 26 juli

26 juli

Maandag 27 juli: Ermita del Calvario - Monasterio de Zenarruza

Maandag 27 juli

Rond 7.00 uur vertrokken van de albergue in Ermita del Calvario. Een route naar Olatz en verder naar Markina-Xemein. Mooie wandelroute door de bergen met af en toe vrij stijle hellingen omhoog en later weer naar beneden.

 Vanmorgen vlak voor vertrek had het geregend. Gehele dag bewolkt maar het bleef droog tot in Bolibar (Bolivar). Hier een beetje regen maar niet zoveel om echt nat te worden.

Bolibar, een klein gehucht in de bergen, is bekend om de Zuid-Amerikaanse vrijheidsstrijder Simon Bolivar die hier geboren werd en later streed voor een onafhankelijkheid van Spanje. In Bolivar een musem en standbeeld van Bolivar.

Van Bolivar een vrij stijl hellingen omhoog naar het klooster Monasterio de Zenarruza waar overnacht zal worden. Een mooie klooster op een berg. Hier meer pelgrims uit verschillende landen. Vanavond een deel van de mis hier in de kerk bijgewoond.

Een monk bracht later soep en brood en omdat er binnen te weinig plaats was, gewoon met een paar andere pelgrims buiten gegeten. Af en toe en viel en valt er nog een druppeltje regen maar het is niet veel.

Morgen naar Gernika of wellicht een paar kilometers verder waar eveneens een klooster is om te overnachten.

 

Foto's gemaakt in Bolivar en een van het klooster.

Getaria-Deba-Ermite del Calvario

Vandaag gewandeld van Getaria naar Deba en vervolgens naar Ermita del Calvario.
Tussen Getaria en Zumaia vooral Door bergen met weidevelden gewandeld. Mooie uitzichten op de bergen en de zee.
Tussen Zumaia en Itziar soms wat klimmen. Pad voerde onder andere door bosgebieden.Regelmatig weer uitzichten op de zee.
Bij Itziar wat autowegen die overgestoken moesten worden. Klimmen gaat langzaam vooral als het pad bestaat uit grote keien. Vervolgens van Itziar naar Deba over berghellingen. In Deba is een lift die je vervolgens naar zeehoogte brengt maar deze lift deed het niet. Via trappen ook op zeehoogte gekomen.
Van Deba de bergen ingegaan met soms een lastige klim omhoog. De albergue waar gereserveerd was ligt vlakbij Ermita del Calvario. Op een bepaald moment stonden er om de 10 meter witte kruizen langs de weg. Vernam later dat dit een weg is waarlangs het kruis van Cristus wordt gedragen.

Rond 17.30 uur in de albergue. Vanaf hier prachtig uitzicht op de bergen en de zee in de verte. Hier ook mensen ontmoet die ik eeder in albergues tegengekomen was.

Thans bewolkt maar droog. Morgen kan er regen vallen. Plan is om morgen naar Markona-Xemein of Bolibsr/Monesteria de Zenatrura te wandelen.

Foto's tonen berggebieden van vandaag en de laatste foto het uitzicht bij de albergue.

Foto's eerste wandeldag

Een tweetal foto's gemaakt op de eerste wandeldag: van Irun/Hondarribia naar Donostia/San Sebastian.
Foto's gemaakt te Pasai Donibane vlak voor de overvaart over het riviertje.
De twee wandelaars zijn de Fransen Simone (Lyon) en Daniel (Bretagne).

Getaria

zaterdag 25 juli

Rond 7.30 uur te San Sebastian gestart deze morgen en tegen 17.00 uur aangekomen in Getaria.

Samen met de Fransen Simone en Daniel had ik in San Sebastian een overnachting  gereserveerd in een albergue dat gerund wordt door de Spaanse St. Jacob vereniging. Deze albergue is een voormalige basisschool waar in een grote zaal stapelbedden zijn gezet.

Meegedeeld was dat er slechts 14 plaatsen waren maar dit waren er dus veel meer. Er verbleven circa 30 pelgrims.

Vanmorgen was het bewolkt en droog. Gedurende de nacht had het echter wel geregend.

Samen met de Fransen Simone en Daniel op pad gegaan. De weg uit San Sebastian en het caminopad was snel gevonden.

 Vooral in het begin van de wandeltocht was het wat klimmen:. Dit is vooral lastig als het pad uit grote keien bestaat en wat glibberig is door de regen van afgelopen nacht.

Het pad voerde langs de kust, waarbij er

Rregelmatig prachtige uitzichten waren over de kust en de zee.

Op een bepaald moment kwamen we bij een klein stalletje waar water en een pelgrims stempel te verkrijgen waren. We stopten hier ook omdat het een spetje begon te regenen. Voor de zekerheid deed ik het plastic hoesje over de rugzak.

Even later kwam de eigenaar van het pelgrims stalletje aangelopen. Deze Spanjaard/Bask, die ook Frans sprak, vertelde dat hij de camino al 10 keer heeft gelopen. Hij vertelde ook dat hij enige jaren geleden eens wat wijn voor de pelgrims neergezet had. Na een week had nog geen enkele pelgrim wat van de wijn genomen waarop hij de wijn maar weer weggehaald had.

Wij liepen verder door een heuvelachtig gebied. Vlak aan de kust op enkele tiental meters hoogte van de zee bevinden er zich hier boerderijen. Daarnaast ook relatief veel appelbomen hier.

Onze weg voerde naar Orio. In deze plaats aangekomen hebben we alvorens verder te gaan eerst even wat gegeten op een teras. Het was er druk mede wellicht omdat het zaterdag en vandaag de dag van St. Jacobus is.

De Fransen praten veel maar de Spanjaarden nog meer...

Vervolgens liepen we de brug over het water over en vervolgden we onze weg langs de kust naar Zarauts. 

Was Orio maar pover aanzien plaats, Zarauts is prachtig: doet met haar modene gebouwen rijk aan. Vanavond vernam ik van een Spanjaard (Madrid/sprak ook Frans) dat Orio vooral een agrarische plaats is.

Langs de kustweg, vlak langs een autoweg naar het 5 km verd er op gelegen Getaria.  Leuk voetpad voor wandelaars met mooie uitzichten over de zee en de kustlijn. De branding van de zee op de rotsblokken zorgde er voor dat er  weinig hinder eas van het autoverker.

Door het maken van foto's raakte ik hier Simone en Daniel kwijt. Ik wist echter dat ze ergens voor mij liepen en omdat hun wandeltempo wat lager ligt dan de mijne ging ik er van uit dat ik ze weer ergens in zal halen.

Dit gebeurde en wel vlak voor Getaria. 

Hier wachtte ons een verassing: we gingen even naar het toerisme informatiebureau om het exacte adres van de Door ons gereserveerde albergue te vragen (dit wisten we niet precies). Het bleek dus dat we een albergue aan de west rand van Getaria hadden gereserveerd. Een albergue om nog geen 5 minuten loopafstand.

Simone was opgelucht: gisternacht hadden we immers nog een vrij lang stuk moeten lopen langs het strand van San Sebastian voordat we bij de albergue waren. De voeten van Simone deden pijn....

In de albergue hebben we vanavond kunnen eten. 

Vandaag af en toe een spetje regen gevoeld maar dit had weinig om het lijf.Vooral in de morgen bewolking; in de middag zon.

Een paar foto's die vandaag zijn gemaakt:

1. kustgebied tussen Zarauts en Getaria.

2. kustgebied tussen Zarauts en Getaria met op achtergrond het stadje Zarauts.

3. De wijnvelden net voorbij Orio: teelt van witte druiven voor de traditionele witte wijn van deze streek.

Hondarribia/Irun -San Sebastian

Vandaag een lange dag met veel klimmen, mooie uitzichten over eerst Irun en later vooral over de Golf van Biskije.
We hebben de gehele dag met z'n drieën gelopen: de Fransen Daniel en Simone en ik.
Het klimmen was soms zwaar maar steeds weer beloond met afdalingen en vooral mooie vergezichten.
Vanmorgen de albergue in een voormalige oude school gereserveerd; een albergue dat gerund wordt Door de Spaanse St. Jacob vereniging.
In deze albergue ben ik nu. We kwamen tegen 17.30 uur aan na een laatste wandeltocht langs het strand; de Golf van Biskije dus.
Veel mensen op het strand: zonnebadend.

24 juli: Pasai Donibane/San Sebastian

Vrijdag 24 juli

Irun: donderdag 23 juli

Vandaag ond 23.30 uur aangekomen in Irun na een treinreis met 4 uur vertraging. Ging het gisterenavond vanuit Rotterdam met de Thalys naar Paris-Nord en vandaar met de metro naar Paris-Austerlitz
zo goed, de nachttrein naar Hendaye/Irun begon in de loop van de nacht al wat vertraging op te lopen. Deze vertraging werd  niet meer ingehaald mar liep uiteindelijk op tot circa 4 uur. Niet om 9.30 uur in Irun dus maar rond 13.30 uur. Niets aan te doen.
In Hendaye werd reizigers naar Irun nog verzocht om over te stappen op een TGV die naar Irun zou gaan.

Onderweg bij o.a. Lourdes was het bewolkt en had het aan de straten te zien geregend. In Irun echter een wolkeloze hemel en vooral zon.

Direct het station van Irun uitgelopen, Even de weg gevraagd en het pelgrimshotel was vervolgens snel gevonden. Hier bij de albergue ontmoette ik een Noor, Italiaan en Koreaanse. De Italiaan had in dezelfde vertraagde nachttrein gezeten als ik. De albergue zou pas om 16.00 uur open gaan en ik had al besloten om in ieder geval naar de volgende albergue te lopen. Ligt op ca. 5 km afstand. Belde naar de albergue Goikoerrota in Hondarribia voor een reservering. Dit was mogelijk.  Even later belden de Noor ook om voor hemzelf en de Italiaan en Koreaanse een reservering te maken.
Met z'n vieren vervolgens op pad. Irun al snel achter ons gelaten om een bosrijk gebied binnen te gaan. De albergue was snel gevonden. Is een hele mooie albergue: een voormalige watermolen. Albergue gerund door enthousiaste jonge Spanjaarden (wellicht Basken). Hier ontmoeting met Française Simone, ca. 60 jaar, die in haar eentje de camino loopt en wel ziet hoe ver ze komt.
Later kwam de Fransman Dennis hierbij en een jonge Engelsman uit Cornwal.
Ook een gesprekje met een Belgische familie (Leuven) die met vier kinderen (6, 8, 10 en 13 jaar) op pad gaan. En een D u ts stel met een baby'tje van 2,5 maanden dat ook een stuk van de camino wil gaan wandelen.

Gezamenlijk gegeten hier vanavond waarbij afwisselend Engels en Frans werd gesproken en^of vertaald. De beide Fransen spreken geen/nauwelijks Engels.

De Noor Thuren bood mij vanavond nog een biertje aan uit dankbaarheid dat ik hem de weg naar deze oude watermolen albergue had gewezen. Het is hier ook echt mooi: veel bos, ruisend water door de beekjes.De pelgrimboekjes hebben hun dienst bewezen....

Morgen zie ik verder: zal naar San Sebastiaan lopen en verder kijken hoe het gaat. De eerste circa 10 km regelmatig wat klimmen.
Het weer is wel goed voor wandeltochtjes: zon maar ook wat wind.

Donderdag 23 juli: Irun

Aankomst Irun op donderdag 23 juli rond 9.30 uur.

Woensdag 22 juli: Vertrek

Woensdag 22 juli:.


Trein Den Haag - Rotterdam-Centraal.
ca. 17.00 uur: Rotterdam-Centraal: Thalys naar Paris-Nord.
ca. 21.30 uur aankomst Paris-Nord.
Metro naar station Parijs-Austerlitz.
ca, 22.35 uur: nachttrein naar Hendaye/Irun.

Camino del Norte: Een voettocht vanaf Irun

 22 juli - 20 augustus 2015

Na de afgelopen jaren pelgrimspaden in Nederland, België en Frankrijk bewandeld te hebben en na vorig jaar zomer aangekomen te zijn in het Spaanse Roncevalles, zal deze zomer een deel van de Camino del Norte bewandeld worden. 

Waarom de Camino del Norte en niet de meer gebruikelijke Camino Frances? De Camino del Norte lijkt mij door de afwisseling van het landschap (berg- en kustgebied) wat mooier dan de Camino Frances. Daarnaast is het door invloed van de zee iets koeler op de Camino del Norte en is het vooral in de zomermaanden ook veel rustiger op de Camino del Norte dan op de Camino Frances. 
Zo lees ik op het moment van dit schrijve, 9 juli 2015, op de site van het Nederlandse Genootschap van St. Jacob dat er op alle camino's die Spanje rijk is in de maand mei 2015 een stijging van het aantal pelgrims is geregistreerd (Drukte op de camino). Druk dus op de camino's en mede om deze reden voor de wat meer rustiger Camino del Norte gekozen. 
Een leuke bijkomstigheid is dat de Camino del Norte juist dit jaar officieel op de Unesco World Heritage List is geplaatst (Camino del Norte op Unesco Heritage List).

Mijn camino 2015 zal aanvangen op woensdagavond 22 juli rond 18.00 uur op het station Rotterdam-Centraal alwaar ik met de Thalys naar Paris-Nord zal reizen om vervolgens nog diezelfde avond vanaf Paris-Austerlitz de nachttrein naar Hendaye/Irun te nemen. 

                       

    

Foto

     Weiland in avondmist, Wassenaar/Leidschendam 2015