Met links en rechts wolken in de bergen en een temperatuur van 16 graden Celsius vertrokken vanmorgen tegen 7.45 uur uit de albergue te Pola de Lena. Het groepje Italianen en Spanjaarden vertrok vlak voor mij richting Oviedo, terwijl ik in de tegenovergestelde richting via Campomanes, Fresneo en La Romig Ribadesella of Canon de Someren naar Pajares wandel.
Ben nu in Campomanes waar ik even goed op moet Letten dat ik de juiste afslag neem. In dit dorp waar zich een kruispunt van gewone en snelwegen bevindt, komt namelijk ook de Camino de Playa uit. Ik moet naar het zuid-oosten afbuigen.
Er staan onderweg regelmatig pelgrim wegwijzer tekens in de vorm van de schelp maar ook met gele pijlen. De gele pijlen moet ik dus in de andere richting lezen. Lastig is soms dat de pijlen net aan de andere kant van een paaltje staan zodat je deze gemakkelijk voorbij kunt lopen. Mijn plattegrondje van dit gebied is wel handig.
Zie hier dat Leon nog 80 km is over de snelweg. Vandaag en morgen over de bergen zien te trekken en overmorgen in Leon. Of eerder. Vandaag zal ik een stijging krijgen van 300 naar 1000 meter. Ben al bijna 200 meter gestegen en tot nu toe gaat dit klimmen wel: de weg is een asfaltweg, wellicht een oude weg dat de verschillende dorpjes met elkaar verbindt.
Nu ca 10.15 uur. Drink nog een koffie en ga verder richting Fresneo.
21.25 uur Payares.
Toen ik vanmorgen uit Campomanes vertrokken was vroeg ik na een paar kilometer aan een man in een gehucht met een paar huizen of ik op de juiste weg richting Fresneo zat. Hij begreep mij wel maar riep toch een meisje van een jaar of 16 erbij die volgens hem de Engelse taal beheerste. Het meisje begreep mij wel maar had duidelijk moeite om in het Engels iets terug te zeggen. Op school heeft zij wel Engels maar ze had zeer weinig praktijk ervaring dus spreken was lastig. Wat ik tot nu toe heb begrepen is dat op de Spaanse scholen wel Engels wordt onderwezen maar dat het niveau laag is. Je moet echt op een universiteit zitten om beter Engels te leren.
Desalniettemin wist het meisje mij uit te leggen hoe ik moest wandelen.
De gehele dag zou ik mensen vragen naar de juiste weg. Ik had al vernomen dat de bewegwijzering slecht was wat dus duidelijk ook het geval was.
Ik liep verder richting Fresneo en omdat ik de doorgaande autoweg zo veel mogelijk probeerde te vermijden maakte ik vlak voor Fresneo een vergissing. Ik nam een afslag te vroeg met als gevolg dat ik in een dorp Parayas genaamd uitkwam dat absoluut niet op de goede weg lag. Ik had ongeveer 2 km voor niets gelopen op een stijgende weg. Toen ik het dorp Parana binnenkwam reed er net een auto het dorpje uit. De auto stopte en de man
die achter het stuur zat vroeg waar ik heen moest. Toen ik hem dit zei deelde hij mij mee dat ik op de foute route zat. Ik moest gewoon terug naar het punt waar ik de afslag had genomen. De man bood mij een lift aan wat ik accepteerde. De pakken melk die voor in de auto lagen werden vervolgens naar de achterbank verplaatst waar ook plaats gemaakt werd voor mijn rugzak. Binnen de kortste keer was ik weer op het punt waar ik de foute afslag had genomen en na de man bedankt te hebben liep ik verder naar de juiste weg. De weg die ik wilde nemen, ver van de autoweg en door de bergen. Naar Payares lopen meerdere camino routes maar deze leek mij het mooiste en rustigste.
De eerste circa 4 km ging het vooral bergopwaarts over een geasfalteerd bergweggetje. Het was eigenlijk best goed te lopen.Ik kwam vervolgens in het gehucht Canon de Someren waar ik weliswaar weer de gele camino pijlen aantrof maar ook de wit- rode tekens van een GR-ROUTE. Deze laatste zijn voor mij gevaarlijk omdat ze mij in verwarring kunnen brengen en me juistt van het camino pad afleiden.
Er kwamen paar luid blaffende honden op mij af die ik negeerde maar die wel een oudere vrouw naar buiten deden komen.
In enkele Spaanse woorden legde ik haar uit dat ik richting Payares moest. De vrouw wees mij een weggetje door het gehucht aan dat ik moest nemen. Er kwamen nog 2 vrouwen en een man bij met als gevolg dat er druk onderling werd overlegd. De vrouw die als eerste naar mij toegekomen was gebaarde mij om met haar mee te komen. Samen liepen we naar het einde van het gehucht waar de vrouw een hek open deed en me via gebaren duidelijk maakte dat ik hier doorheen en door het aangrenzende moestuin gebied moest gaan. Ze wees in de verte enkele gehuchten aan: Santa Maina en San Miguel del Rio. Hier moest naar toe. Hemelsbreed leek het niet zo ver maar in werkelijkheid was het nog een hele afstand door de moestuintjes en het achterliggende glooiende bosgebied met smalle paadjes.
In Santa Marina zag ik weer de gele pelgrim pijlen evenals in het daaropvolgende San Miguel. Omdat ik inmiddels al aardig was gestegen waren de uitzichten over het dal en op de bergen prachtig.
In San Miguel dreigde ik nogmaals fout te lopen maar een boer op zijn trekker sprak mij aan en maakte mij duidelijk dat ik verkeerd liep naar Payares.
Hij wees mij de goede weg. Het was hemelsbreed nog maar 2 km maar wel een weg met stenen dat vrij stijl omhoog liep. Ik kwam in het dorpje Payares waar de albergue is. In het dorpje wees een vrouw mij de weg naar de albergue. Feitelijk bracht ze mij daar. Hier ben ik nu dus. Het was 19.15 uur toen ik er arriveerde. Er zijn hier nog circa 7 Spaanse pelgrims.
Het berggebied is mooi. Zit nu op 1000 meter hoogte.
Fotos
Vergezichten
Santa Marina kerk
Payares
Geen opmerkingen:
Een reactie posten