Vrijdag 21 augustus

Donderdag 20 augustus: terug naar Nederland

Vanmorgen rond 7.00 uur samen met Christine vertrokken naar het station van Bordeaux. Is van het huis van Christine ongeveer 10 minuten lopen.

Trein naar Parijs- Montparnasse en aansluitend de Thalys vertrok om 7.28 uur. Ik was ruimschoots op tijd voor de trein.

Rond 11.15 uur in Parijs en vervolgens circa een half uurtje met de metro van Parijs - Montparnasse naar Gare du Nord waar de Thalys tegen 12.30 uur zou vertrekken.

Was vervolgens rond 14.45 uur op Rotterdam-centraal.

Terugkijkend heb ik vanaf maandagmiddag van uit Leon heel veel in de trein gezeten dus vele kilometers afgelegd. 

Eerst maandag Leon - Irun, daarna dinsdag Irun/Hendaye- Bordeaux en vervolgens Agen/Lamagistiere. Op woensdag Lamagistiere- Bordeaux en op donderdag Bordeaux-Parijs-Rotterdam-Dordrecht-Den Haag-Mariahoeve. ......

Woensdag 19 augustus

Dinsdag 18 augustus

Vanmorgen al tegen 6.00 uur het pensionnetje in Irun verlaten om wandelend naar het op 5 km verder gelegen Hendaye te gaan. Aan een medewerker in het pensionnetje vroeg ik nog even de weg waar hij schets van de route tekende.

Irun ligt in Spanje en Hendaye in Frankrijk
Het zijn dus grensplaatsjes. 

In eerste instantie liep ik in Irun wat te ver door; was de afslag naar het noorden voorbijgelopen. Ik ging terug en toen zat ik op de goede weg.Alleen liep ik nog aan de verkeerde kant van het riviertje. Bij een brug de goed kant genomen en na nog een keer vragen was ik tegen 6.45 uur op het station in Hendaye.
Ging naar het ticket loket om treinkaartjes naar Bordeaux te kopen en het bleek dat er tegen 7.30 uur via Dax  al een trein ging naar Bordeaux.In Dax moest ik overstappen op een andere trein. Toen ik op het perron op deze trein stond te wachten zag ik dat er al veel mensen waren die ook deze trein naar Bordeaux wilden nemen. De trein kwam en het bleek een kort treintje te zijn. Het werd allemaal passen en meten om iedereen een zitplaats te geven. Veel mensen hadden veel bagage, kinderen en fietsen mee.

Deze treinreis naar Bordeaux verliep goed. In Bordeaux waar ik rond10.25 uur aankwam moest ik treinkaartje kopen voor Agen en Lamagistiere. Ik had Arie en Hermien meegedeeld dat indien het allemaal gaat lukken in de loop van de middag langs zou komen voor een dagje/nachtje.
Het was druk bij de kaartverkoop op het station van Bordeaux.  De eerste trein die weer naar Agen zou vertrekken vertrok al om 10.52 uur.
Ik haalde het allemaal net: wist een ticket naar Lamagistiere voor vandaag te kopen en een ticket van Lamagistiere naar Bordeaux voor morgen. Op een drafje naar de trein en dus verder naar Agen.
In de trein een berichtje naar Tineke, kennis van Jan in Bordeaux, gestuurd dat ik niet vandaag maar toch morgen bij haar zal arriveren.

In Agen overgestapt op het stoptreinen naar Lamagistiere. Deze trein had vertraging omdat er mankementen aan de trein  bleken te zijn. Niet om 12.36 uur maar tegen 13.00 uur arriveerde ik in Lamagistiere.
Het is hier warm al is er wat bewolking. Door het vrijwel uitgestorven dorp liep ik over de brug richting Donzac. Net toen ik de brug over was stopte er een auto en een vrouw vroeg in het Frans of ik een lift wilde. Dit heb ik gedaan. De vrouw bleek uit Canada, Montreal te komen en sprak dus ook Engels. Zij woont nu In Toulouse. Binnen de kortste keren was ik bij het huis van Arie en Hermien die dus momenteel niet thuis zijn. Ze zijn met z'n allen een dagje naar de Pyreneeën.  Dit wist ik daar Hermien mij dit had meegedeeld via de email.  Maar ik kon gewoon komen; de deur van het oude huis zou open zijn.  Dit was ook zo. Omdat alle hekken op slot zaten ben ik maar door de boomgaard naar het huis gelopen. Hier ben ik nu in de tuin en zie ik dst er een zwembadje is asngekocht.Wil straks mijn rugzak helemaal uitpaken/ herorganiseren en ga wellicht daarna nog een stukje wandelen.
Gisteren nog in het Spaanse Leon en nu tegen half drie in de middag in Donzac. Heel wat kilometerteller afgelegd sinds gisterenmiddag maar dan vooral met de trein.

Terugkijkend is de camino del norte van Irun tot aan Oviedo goed te doen.  Er zijn wat bergen of bergjes waar je over heen moet wandelen maar deze bergen en het bijbehorende klimmen staat niet in vergelijking met de bergen waar je overheen dient te gaan op de camino Salvador die ik dus in omgekeerde richting van Oviedo naar Leon heb gelopen. Op de camino Salvador krijg je op een gegeven moment te maken met vrij hoge en dicht bij elkaar staande bergen met veel bomen en naarmate je richting Leon gaat staan de bergen meer uit elkaar en is de begroeiing veelal minder.
Alles bij elkaar genomen is de camino del norte een hele mooie wandelroute die de vele inspanningen zeker waard zijn.

Foto's (komen tzt nog)
tuin en huis Arie en Hermien
Appelbomen vlak bij het huis

Groetjes uit Donzac

Maandag 17 augustus:Leon-Irun

Hallo een ieder
>
> Ben nu in Leon. Heb zojuist treintickets naar Irun gekocht. Trein zal pas
> om 15.45 uur vertrekken dus ik heb wat tijd om hier t een en ander te
> bekijken in Leon.
> Van Irun zal ik morgen verder reizen met de trein naar Hendaye en Bordeaux.
>
> Is weer even wennen om niet s morgens gelijk te gaan wandelen.
> Heb afgelopen nacht in een albergue van de gemeente overnacht . Was goed en
> niet duur.
> Ontmoette er een drietal Duitsers met een hele hoop fietsen. Zij vertelden
> dat er vandaag met het vliegtuig een groep mensen uit Duitsland zullen
> arriveren in Leon. Met z' n allen zullen zij vervolgens via de camino
> franches naar Santiago en verder naar Finisterre fietsen.
>
> Het is nu nog vrij rustig in het stadscentrum. Er lopen wat toeristen;
> sommigen met rugzak. De pelgrims zijn allemaal al weer vertrokken naar de
> volgende plaats.
>
> Het is redelijk warm; circa 22 graden.
>
> Groetjes en tot mails,
>
> Joke
>
> Foto
> Kathedraal van Leon

Zondag 16 augustus

Zaterdag 15 augustus

Zaterdag 15 austus: Poladura - La Robla

Rond 7.00 uur. Bijna gereed voor vertrek naar La Robla. De overige 6 pelgrims, alle Spanjaarden, slapen nog. In het dorp is het nog rustig op een enkele haan na.
Het is bewolkt maar droog en het is niet zo heel koud.

Vrijdag 14 augustus: Pajaras - Poladura

Vanmorgen rond 7.15 uur  de albergue van Pajaras verlaten met als doel eerst een stukje langs de doorgaande weg te wandelen om vervolgens na circa 5 km bij het dorpje Arbas del Puerto de camino weg in de bergen te gaan nemen. Het liep echter anders.

De stijgende weg naar Arbas was goed te lopen. Omdat ik op een vrij hoge hoogte zat van 1000 meter hoogte oplopend naar 1384 meter waren er mooie vergezichten op de bergen. Het was bewolkt wat op deze hoogte betekent dat bergtoppen in de wolken kunnen liggen. Daarnaast was het niet bijzonder warm.

Ik kwam op het hoogste punt Puerto de Pajaras waar ik zag dat de kerk te koop stond. Ik liep verder naar het vlakbij gelegen Arbes del Puerto. Dit gehucht is geheel of bijna geheel uitgestorven. Verwaarloosde huizen zijn er verlaten en alles straalt verlatenheid uit. Ik zag wel dat er een soort hotel voor skiërs was. Bij navraag vanavond werd mij verteld dat er in dit deel van Spanje veel wordt geskied. Er valt dus veel sneeuw.

Bij Arbas zocht ik naar het caminopad de bergen in wat mij naar Poladura zou moeten brengen. Hoewel ik wel hier en daar gele 

pelgrimspijlen zag kon ik het juiste pelgrimspad de bergen in niet vinden. Ik liep een stukje voorbij het dorp en weer terug maar zag nergens een pad dat mij betrouwbaar genoeg leek om mij over de bergen via de camino weg naar Poladura te brengen. Als je niet helemaal zeker bent van het juiste pad leek het mij niet zo handig om zomaar een bergpad te nemen

 In de bergen kun je namelijk gemakkelijk verdwalen.

Voor mij zat er niets anders op dan de doorgaande weg voort te zetten. 

Na Arbas begon de weg te dalen. Het hoogste punt ruim 1300 meter had ik bereikt al kan ik morgen op de weg door de bergen naar La Robla nog op een hoogte van 1462 meter komen. 

Bij Arbas had ik ook het departement Asuria verlaten en was ik het departement Leon binnengewandeld. Wat er ook veranderde waren de bergen: liepen in de omgeving van Pajaras in het zuiden van Asuria de bergen vrijwel in elkaar over met tussen de bergen veelal een smal riviertje en waren deze bergen geheel begroeid met bomen, voorbij Arbas keken de bergen plotseling heel anders: bergen met weinig begroeiing maar met rotsachtige toppen en bergen die veelal ruim uit elkaar liggen. Dit geldt niet voor alle bergen maar wel voor velen. 

Op een gegeven moment kwam ik bij Villlamanin waar ik westwaarts ging richting Poladura.

Het was nog vrij vroeg in de middag, bewolkt maar geen regen dus goed wandelweer en de afstand tot dit dorp was slechts 5 km. Ik bedacht me dat ik wel verder zou kunnen wandelen naar La Robla een afstand van circa 20 km voor een deel door de bergen.

Tegen 14.30 uur kwam ik bij de albergue van Poladura aan waar ik direct de Spaanse pelgrim Pablo ontmoette. Hij kwam van La Robla naar hier gelopen; de route die ik dus wilde gaan nemen. Ik vroeg hem naar de moeilijkheidsgraad van deze route maar deze viel mee. Desondanks had hij er ongeveer 7 uur over gelopen. We stonden nog wat te praten. Ik besloot niet vandaag maar morgen verder te gaan naar La Robla. Als ik deze middag nog zou hebben gegaan zou ik pas laat ik La Robla aankomen. Ik zou me dan ook nog extreem moeten haasten.

De albergue hier is een soort sociaal centrum waar kinderen in de benedenruimte en voor de deur spelen. Vanavond even door het dorpje gewandeld. Het bergdorpje ziet er goed uit, heeft echter geen enkele winkel en het barretje is vaak niet open. Voor pelgrims betekent dit eigen eten meebrengen al lag er in de keuken wel rijst. 

Had vanavond even een praatje met de toezichthouder van de albergue.  Zoals wel meer mensen doen vroeg hij mij waarom ik de camino Salvador in omgekeerde richting loop. Hij zei vervolgens dat het heel lastig is om de camino Salvador van Oviedo naar Leon te lopen in plaats van de gebruikelijke weg Leon - Oviedo omdat je de pelgrims tekens dan niet altijd ziet. Soms zijn er ook geen tekens die je de weg wijzen. Ik had al eerder vernomen dat de weg van de camino Salvador niet overal goed wordt aangegeven. Ik zei hem dat als ik morgen het vermoeden krijg dat ik niet op de juiste weg zit, ik gewoon terug zal keren naar dit dorp.

Morgen dus in La Robla zien te komen en overmorgen in Leon.

Er zijn in deze albergue nu 7 pelgrims met mij meegerekend. Behalve ik zijn het Spanjaarden. Een Baskische jongen kwam rond 20.00 uur

binnen wandelen en zei dat hij vandaag van Leon naar hier in Poladura had gewandeld. Een hele afstand.

Ik zit nu in een berggebied op ruim 1000 meter hoogte. Dit merk je aan de temperatuur. Het is best koud hier.

Zat net buiten even te kijken naar werkzaamheden van een aantal mannen. Komend weekend is hier een dorp feest.  Er wordt een soort stellage opgebouwd. Dit gaat op dezelfde manier als in Nederlandse dorpen: een hoop gepraat van de mannen onderling over de opbouw van de stellage, kinderen die er luidruchtig omheen lopen en veel lawaai. 

Poladura is in ieder geval een dorp dat nog levensvatbaar is. 

Foto's

Pajaras vanmorgen vroeg

Bergen in de nabije omgeving van het dorp Poladura.

Donderdag 13 augustus: Pola de Lena - Pajares

Met links en rechts wolken in de bergen en een temperatuur van 16 graden Celsius vertrokken vanmorgen tegen 7.45 uur uit de albergue te Pola de Lena. Het groepje Italianen en Spanjaarden vertrok vlak voor mij richting Oviedo, terwijl ik in de tegenovergestelde richting via Campomanes, Fresneo en La Romig Ribadesella of Canon de Someren naar Pajares wandel.

Ben nu in Campomanes waar ik even goed op moet Letten dat ik de juiste afslag neem. In dit dorp waar zich een kruispunt van gewone en snelwegen bevindt, komt namelijk ook de Camino de Playa uit. Ik moet naar het zuid-oosten afbuigen.

Er staan onderweg regelmatig pelgrim wegwijzer tekens in de vorm van de schelp maar ook met gele pijlen. De gele pijlen moet ik dus in de andere richting lezen. Lastig is soms dat de pijlen net aan de andere kant van een paaltje staan zodat je deze gemakkelijk voorbij kunt lopen. Mijn plattegrondje van dit gebied is wel handig.

Zie hier dat Leon nog 80 km is over de snelweg. Vandaag en morgen over de bergen zien te trekken en overmorgen in Leon. Of eerder. Vandaag zal ik een stijging krijgen van 300 naar 1000 meter. Ben al bijna 200 meter gestegen en tot nu toe gaat dit klimmen wel: de weg is een asfaltweg, wellicht een oude weg dat de verschillende dorpjes met elkaar verbindt.

Nu ca 10.15 uur. Drink nog een koffie en ga verder richting Fresneo.

21.25 uur Payares. 

Toen ik vanmorgen uit Campomanes vertrokken was vroeg ik na een paar kilometer aan een man in een gehucht met een paar huizen of ik op de juiste weg richting Fresneo zat. Hij begreep mij wel maar riep toch een meisje van een jaar of 16 erbij die volgens hem de Engelse taal beheerste. Het meisje begreep mij wel maar had duidelijk moeite om in het Engels iets terug te zeggen. Op school heeft zij wel Engels maar ze had zeer weinig praktijk ervaring dus spreken was lastig. Wat ik tot nu toe heb begrepen is dat op de Spaanse scholen wel Engels wordt onderwezen maar dat het niveau laag is. Je moet echt op een universiteit zitten om beter Engels te leren.

Desalniettemin wist het meisje mij uit te leggen hoe ik moest wandelen.

De gehele dag zou ik mensen vragen naar de juiste weg. Ik had al vernomen dat de bewegwijzering slecht was wat dus duidelijk ook het geval was. 

Ik liep verder richting Fresneo en omdat ik de doorgaande autoweg zo veel mogelijk probeerde te vermijden maakte ik vlak voor Fresneo een vergissing. Ik nam een afslag te vroeg met als gevolg dat ik in een dorp Parayas genaamd uitkwam dat absoluut niet op de goede weg lag. Ik had ongeveer 2 km voor niets gelopen op een stijgende weg. Toen ik het dorp Parana binnenkwam reed er net een auto het dorpje uit. De auto stopte en de man 

die achter het stuur zat vroeg waar ik heen moest. Toen ik hem dit zei deelde hij mij mee dat ik op de foute route zat. Ik moest gewoon terug naar het punt waar ik de afslag had genomen. De man bood mij een lift aan wat ik accepteerde. De pakken melk die voor in de auto lagen werden vervolgens naar de achterbank verplaatst waar ook plaats gemaakt werd voor mijn rugzak. Binnen de kortste keer was ik weer op het punt waar ik de foute afslag had genomen en na de man bedankt te hebben liep ik verder naar de juiste weg. De weg die ik wilde nemen, ver van de autoweg en door de bergen. Naar Payares lopen meerdere camino routes maar deze leek mij het mooiste en rustigste.

De eerste circa 4 km ging het vooral bergopwaarts over een geasfalteerd bergweggetje. Het was eigenlijk best goed te lopen.Ik kwam vervolgens in het gehucht Canon de Someren waar ik weliswaar weer de gele camino pijlen aantrof maar ook de wit- rode tekens van een GR-ROUTE.  Deze laatste zijn voor mij gevaarlijk omdat ze mij in verwarring kunnen brengen en me juistt van het camino pad afleiden.

Er kwamen paar luid blaffende honden op mij af die ik negeerde maar die wel een oudere vrouw naar buiten deden komen.

In enkele Spaanse woorden legde ik haar uit dat ik richting Payares moest. De vrouw wees mij een weggetje door het gehucht aan dat ik moest nemen. Er kwamen nog 2 vrouwen en een man bij met als gevolg dat er druk onderling werd overlegd. De vrouw die als eerste naar mij toegekomen was gebaarde mij om met haar mee te komen. Samen liepen we naar het einde van het gehucht waar de vrouw een hek open deed en me via gebaren duidelijk maakte dat ik hier doorheen en door het aangrenzende moestuin gebied moest gaan. Ze wees in de verte enkele gehuchten aan: Santa Maina en San Miguel del Rio. Hier moest naar toe. Hemelsbreed leek het niet zo ver maar in werkelijkheid was het nog een hele afstand door de moestuintjes en het achterliggende glooiende bosgebied met smalle paadjes.

In Santa Marina zag ik weer de gele pelgrim pijlen evenals in het daaropvolgende San Miguel. Omdat ik inmiddels al aardig was gestegen waren de uitzichten over het dal en op de bergen prachtig.

In San Miguel dreigde ik nogmaals fout te lopen maar een boer op zijn trekker sprak mij aan en maakte mij duidelijk dat ik verkeerd liep naar Payares. 

Hij wees mij de goede weg. Het was hemelsbreed nog maar 2 km maar wel een weg met stenen dat vrij stijl omhoog liep. Ik kwam in het dorpje Payares waar de albergue is. In het dorpje wees een vrouw mij de weg naar de albergue. Feitelijk bracht ze mij daar. Hier ben ik nu dus. Het was 19.15 uur toen ik er arriveerde. Er zijn hier nog circa 7 Spaanse pelgrims.

Het berggebied is mooi. Zit nu op 1000 meter hoogte.

Fotos

Vergezichten

Santa Marina kerk

Payares

Woensdag 12 augustus: Mieres del Camino - Pola de Lena

Vanmorgen geen haast gemaakt om snel weg te komen uit de pelgrims albergue omdat ik vandaag slechts 16 km zou wandelen over een niet al te moeilijke weg naar de volgende pelgrims halteplaats Pola de Lena.

De Spanjaarden vertrokken tegen 8.00 uur richting Oviedo en ik een klein uurtje later richting Pola de Lena. Bij vertrek zeiden de Spaanse pelgrims dat ik de deur van de albergue gewoon dicht moesten trekken om de deur te sluiten. Er was geen eigenaar of iets dergelijks in de albergue aanwezig. Gisterenavond kwam er wel iemand die mij en de Spanjaarden registreerde en een stempel in de credential zette maar deze man vertrok na enige tijd weer. De albergue geheel in handen van pelgrims.

Een van de Spaanse pelgrims had vannacht geslapen op een matje in de openbare ruimte: ruimte waar een tafel met stoelen staan en waar men eet. Hij vertelde gisterenavond dat hij snurkt en om deze reden niet in de slaapruimte slaapt. Ik zat echter aan de tafel op de weblog te schrijven en vroeg hem of het geen bezwaar was. Het licht bleef immers aan en ik wist dat het wel wat laat zou kunnen worden. De Spaanse snurkers zei me echter dat het geen probleem was. Ik ging verder met mijn schrijverij en inderdaad even later was er een luid gesnurk te horen.....

Oké,  vanmorgen. Ik liep van noord naar zuid door het troosteloze Mieres del Camino. Het stadje schijnt nog een soort centrum te hebben maar alles van huizen tot inwoners straalt een troosteloosheid uit. Huizen zijn grauw zoals deze in de eveneens mijnwerkersstad Luik te zien zijn of waren te zien. Daarnaast staan in Mieres veel troosteloze huizen te koop. Wie zal deze huizen kopen? 

Wat doet decennia lang mijnbouwwerkzaamheden met een stadje en met mensen...

In Mieres zag ik af en toe een pelgrims wegwijzerstekens maar ik had al vernomen dat de bewegwijzering voor pelgrims niet rijkelijk bezaaid zijn op de camino Salvador. Via mijn kaart wist ik dat ik op een bepaald moment in Mieres de grote snelweg en het aangrenzende riviertje over moest steken en omdat ik geen pelgrims tekens meer zag heb ik op goed geluk op een bepaald moment een brug over de snelweg en het riviertje genomen. Ik kwam op een wandelpad direct gelegen aan het riviertje en ten westen van Mieres. Opvallend was dat er best veel mensen liepen van vooral middelbare leeftijd en dat dit zo zou blijven totaal de volgende wat grotere plaats Ujo. Mensen liepen in beide richtingen.

Op zich was dit pad vlak aan het riviertje best een goede weg om te wandelen ware het niet dat op een paar honderd meter ervandaan aan de overkant van het riviertje een grote snelweg loopt die zorgt voor hinderlijk lawaai. Ik had hier al van gehoord gisterenavond van de Spaanse pelgrims die mij dan ook aangeraden hadden om gewoon de trein naar Pola de Lena te nemen. Dit heb ik dus niet gedaan. Het meeste snelweg lawaai was tot aan het plaatsje Ujo op ca 6 km van Mieres. Daarna buigt de snelweg wat af van het camino pad en het riviertje.

Het plasje Ujo is war minder troosteloos dan Mieres maar heeft ook weinig mooie uitstraling.In Ujo dronk ik een een barretje even koffie en ging toen verder naar Villallana en vervolgens Pola de Lena. Villallana zag er al wat beter en mede door de kleurrijke huizen wat beter uit dan de twee voorgaande plaatsen. Het mijnwerkersgebied lag dus achter mij. Hier het snelstromende riviertje met op de achtergrond de bergen. Zie foto.

De afstanden tussen de dorojes/stadjes zijn niet zo groot met als gevolg dat ik binnen de kortste tijd in Pola de Lena aankwam. Dit is weer een min of meer normaal Spaans plaatsje met regelmatig kleurige huizen en nu rond 18.00 uur mensen op straat. in het parkje hier tegenover het barretje en mensen op het terasje.  Pratende mensen en spelende kinderen.

Ik kwam al rond 14.00 uur Pola de Lena binnen lopen

 Dit is de eerste keer op mijn gehele camino tocht dat ik zo vroeg op een pelgrims halteplaats aankom. Het kan even niet anders. De volgende pelgrim albergue ligt op circa 31 km van hier in Pajares. Dit wordt mijn wandeling van morgen waarbij ook enig klimmen komt kijken. Ik zal de bergen ingaan en daarmee zoals ik heb vernomen een mooi gebied in zal gaan.

In Pola de Lena liep ik vanmiddag eerst naar het toeristenbureau voor info over de ligging van de albergue. De jonge medewerker was heel beridwillend: haalde een plattegrondje van Pola de Lena tevoorschijn waar hij de route naar de albergue in tekende.  Hij gaf mij ook nog wat andere info over Pola de Lena en omgeving en gaf me een jute tasje waarin je een stokbrood kunt meedragen.

Ik liep vervolgens naar de albergue dat een soort sociaal gebouw bli j t te zijn. Bij de ingang hong een affiche waarop opgeschreven stond dat pelgrims een bepaald nummer moesten bellen om de eigenaar te bereiken.  Ik belde het nummer en kreeg een vrolijk persoon aan de telefoon die in gebroken Engels zei dat hij binnen twee minuten zou arriveren. Het werden zeker 15 minuten maar dit maakte weinig uit. In tussentijd tijd keek ik naar het treinstation van renfe.mobi dat er vlakbij gelegen is.

De albergue eigenaar arriveerde, vroeg naar mijn credential en paspoort. Ik vroeg of hij de specifieke Camino de Salvador credential had. Ik kreeg hier gen antwoord op maar toen ik rond 17.00 uur naar buiten ging sprak hij mij aan. Hij gaf me mijn paspoort en credential terug en gaf een geheel nieuwe credential van het Spaanse Asuria, het gebied van Spanje waar ik mij nu bevindt.

Toen ik aankwam was ik de enige pelgrim cq de enige persoon in dit pelgrims onderkomen

 Dit kwam mij wel even goed uit omdat ik nu in alle rust mijzelf en wat kleren kon wassen. Juist toen ik ermee klaar was kwam er een groep van circa 8 Spaanse en Italiaanse pelgrims binnen. Zij waren van Pejares naar Pola de Lena komen wandelen. Ik vroeg of deze tocht zwaar was geweest maar zij zeiden dat het wel meevalt.

Ben vervolgens nar het centrum van Pola de Lena gelopen waar ik nu ben. Even even gekeken naar pelgrims tekens voor de etappe van morgen. Zag hier gele pijlen die echter net aan de verkeerde kant van palen, bomen etc staan. Zal morgen mijn eigen plaategrondje ook nodig hebben...

Ben even de kerk in ingelopen en heb er wat foto's gemaakt.  Zie foto's. 

Zit nu dus op het terasje waar het inmiddels vrij druk is geworden en het is gaan regenen. Mensen steken een paraplu op of lopen onder de bomen. De temperatuur is aangenaam.

Oké even tot zover.

Fotos

Dinsdag 11 augustus: Oviedo -Mieres del Camon

Kwam gisterenavond pas tegen 20.00 uur in de albergue van Oviedo aan na een lange en vooral war wandeldag. De route was met ca 31 km niet eens zo lang maar de beklimming van de berg in de ochtend, de hitte en het wandelen door de drukke subburbs van Oviedo maakten dat het toch een vermoeiende dag werd.

In Oviedo liep ik aan een kant van de weg waar zich niet de gele pijlen bevonden. Het was namelijk een vrij drukke weg met veel verkeer en oversteken of wachten tot een stoplicht eens groen wordt kostte mij teveel tijd en moeite. Het aan de andere kant van de weg lopen zorgde ervoor dat ik een gele pelgrim pijl naar links miste. Toen ik hier eenmaal achter kw zat er weinig anders meer op dan naar de kathedraal in het centrum te lopen in de hoop er daar achter te komen waar zich de albergue bevindt. Bij de kathedraal sprak een Spaanse vrouw mij aan in het Duits. Zij vertelde dat ze met een Duitser getrouwd is en om deze reden de Duitse taal beheerste. Zij vertelde mij waar de albergue was: een kilometer of 1.5 terug. Ik vroeg ook naar de plaats van het toeristenbureau maar de vrouw zei dat deze zeker al om 20.00 uur zou sluiten. Bezoek toeristenbureau voor informatie over de camino Salvador (van Oviedo naar Leon) moest dus wachten tot vanmorgen.

De albergue was vervolgens vrij snel gevonden. Deze albergue is een gebouw waar ik het verleden jongeren werden opgeleid voor een leven in de kerk. Soort nonnen en monk ken klooster dus.

In de albergue kwam ik pelgrims tegen die ik recentelijk of al langer geleden ontmoet had.Een van hen was Emanuel, een Spanjaard van rond de 50 die op zijn fietsje de camino del Norte rijdt en ook even een bezoekje bracht aan Oviedo. Ik was Emanuel die middag tegengekomen bij een middeleeuws gebouw: soort klooster of iets dergelijks. Wij raakten toen aan de praat in het Frans met veel Spaanse woorden. Emanuel vertelde dat hij die morgen met zijn fietsje de berg over was geklauterd en dat dit best zwaar eas geweest.

Toen hij er aan terugdacht trok hij een zeer vermoeid gezicht. Het was afzien geweest.

s Avonds in de albergue vertelde ik Emanuel dat mijn plan is om van Oviedo naar Leon te lopen: de camino Salvador dus maar dan in tegenovergestelde richting.

Van oudsher lopen pelgrims deze route van Leon naar Oviedo

 De reden hiervan is dat er ooit eens gezegd werd dat je de camino niet had gelopen als je Oviedo niet had bezocht. Dus in het verleden wandelden pelgrims die de camino Franches naar Santiago liepen even om om een bezoekje te brengen aan Oviedo. Een ommetje van zo' n dag of 5 a 6 maar wel over een gebergte.

Toen ik Emanuel meedeelde dat ik de Salvador route zou gaan lopen zei hij dat het een zware route is omdat je een gebergte overzet steken en voegde hij eraan toe: het gaat regenen .

Ondanks deze mededelingen besloot ik toch de camino Salvador te gaan wandelen  het simpele feit dat dit mij beter uitkomt. In een dag of 5 a 6 kan ik al wandelend in Leon zijn om daar tijdig de trein of eventueel bus te nemen naar Irun/Hendaye.

Voor de mooie camino Primitivo van Oviedo via Lugo naar Santiago heb ik te weinig tijd en  de kustroute vanaf Gijon voor een dag of 5 a 6 naar het westen verder voort te zetten leek mij niet zo aantrekkelijk ivm de drukte aldaar. Drukte vooral door de vele toeristen: vooral Spanjaarden. Families die naar de kust toe trekken omdat de kinderen vakantie hebben. Daarnaast ook veel jongeren en natuurlijk pelgrims. Het vakantie toerisme zal tot ongeveer 20 augustus voortduren velde een Spanjaard/Bask mij enige dagen geleden. 

Dus om al deerden niet de camino del norte voortzetten of de camino primitivo gaan wandelen maar de meer onbekende camino Salvador. In omgekeerde richting wel te verstaan: van Oviedo naar Leon ipv het gebruikelijke andersom.

De omgekeerde richting bewandelen betekent voor mij dat ik de camino tekens,  de schelp met pijlen die in een punt uitlopen net andersom moet interpreteren: niet de richting nemen waar de punt naar toe wijst maar de richting van al deze pijlen. In het deel van het Baskenland dat Cantabria genoemd wordt was dit om een of andere reden ook zo.

Vanmorgen heb ik mij niet gehaast om bij de albergue weg te komen omdat ik had vernomen dat het toeristenbureau pas om 10.00 uur zou open gaan

 Dit klopte achteraf niet maar oké voor mij maakte het niet zo heel veel uit.

Ik wilde vanmorgen in Oviedo in ieder geval  even bij de kathedraal gaan kijken en  bij het toeristenbureau langs gaan voor info over de camino Salvado. 

Dit was echt nodig omdat ik alleen wat losse aantekeningen van deze camino had, die ik destijds in Nederland had opgeschreven. Geen voldoende info om de camino de Salvador te gaan lopen.

De medewerkster van het toeristenbureau gaf mij een boekje waar 3 etappes van Oviedo naar Pajares van de camino Salvador in staan. Meer had zij niet omdat de verdere etappes van de Salvador camino in het departement van Leon liggen en men in Oviedo hier geen info over heeft of kan verstrekken.  

Het departement Leon behoort niet tot het Baskenland wat ook mee kan spelen.

Maar oké,  ik had in ieder geval al wat meer info. De medewerkster vertelde ook dat ik in de albergues wel meer informatie zou kunnen krijgen hetgeen dus vanavond in Mieres ook is gebeurd.

Terwijl ik vanmorgen van het toeristenbureau naar de kathedraal van Oviedo liep kwam ik langs een boekwinkel. Hier besloot ik even naar binnen te gaan om te kijken of er een boekje van de camino Salvador te verkrijgen wa.  Een boekje vond ik niet maar wel een plattegrond van het gebied Oviedo - Leon en omgeving. Het is geen wandelkaart maar wel een kaart waar de plaatsen die op de camino Salvador liggen en de voornaamste wegen opstaan. Als ik wandel wil ik altijd graag weten waar ik ben en welke route ik wandel. 

Op de camino del norte ben ik pelgrims tegengekomen die geen of nauwelijks plattegronden of route boekjes bij zich hadden maar gewoon steeds de gele pijlen van de camino routen volgden. Dit wil ik niet.

 Je dient mijns inziens te weten waar je bent; waar je loopt.

Hier komt bij dat de camino Salvador niet met gele pijlen staat aangegeven maar met de camino schelp met pijlen. Em zoals ik vanavond nogmaals vernam de camino Salvador wordy niet altijd even goed aangegeven. Met andere wootden een kaartje waar de route van de Salvador camino staat is voor mij van groot belang. 

Na de aankoop van het kaartje ben ik nog even naar de kathedraal van Oviedo gewandeld om er een stempel voor in de credential te halen. Verrvolgens dronk ik in een barretje nog even koffie en at een crosant met ham en kaas en toen begon de lange en soms moeizame weg om uit Oviedo in de richting van Mieres te komen. Mieres is voor mij de eerste halteplaats op de Camino Salvador. 

Op eigen gevoel, met behulp van de kaartjes en door het aan verschillende mensen te vragenwas ik na circa 1 a 1.5 uur uit het gebied van Oviedo gekomen en wist ik dat ik op een goede route naar Mieres zat.

De afstand van Oviedo naar Mieres is ca 21 km; niet zo' n grote afstand. 

Bij al dit gevraagd aan verschillende mensen onderweg valt het mij steeds weer op hoe slecht sommige mensen kennis van hun eigen omgeving hebben. Er waren mensen die mij in een richting wilde sturen waarvan ik zeker wist dat dit niet klopte. Ben dan vanzelfsprekend mijn eigen richting opgegaan om even verderop gewoon aan iemand anders de weg te vragen. 

Wat ook altijd interessant is is dat als je aan twee of meer mensen de weg vraagt het voor kan komen dat men met elkaar in discussie raakt welke weg nu de juiste is. In zo'n geval loop ik op een gegeven moment gewoon door. Men klets dan nog maar even maar ik heb hier geen tijd voor.

Zonder regen al was het wel bewolkt ben ik naar Mieres gewandeld over vooral asfalt en/of autowegen.

Op deze autowegen rijdt van alles: personenauto's, vrachtwagens,  motors maar ook bromfietsers/scooters en wielrenners. Deze laatsten lijken mij het meest kwetsbaar in al het verkeer.

Tegen 17.30 uur kwam ik aan in Mieres. Wat mij vooral opviel was de armoede en lelijkheid van deze plaats. Zeker in vergelijking met de vaak mooie dorpjes en stadjes aan de noord kust. 

In Mieres lopen een aantal grote wegen die op enige tiental meters boven het dorp op betonnen palen gebouwd zijn.De inwoners van Mieres hebben veelal niet dezelfde vrolijke blik dan de mensen langs de noordkust. Alles van huizen, wegen en mensen straalt een soort soberheid en armoede uit. Toen ik vanavond naar de supermarkt liep, een wandeling van -zo'n 1 km  deed mij Mieres nog het meest denken aan Oost-Europa of Rusland.

Het is zeker geen plaats waar je zou willen wonen of op zou willen groeien.

Raakte vanavond in gesprek met een jonge vrouw,studente aan de universiteit van Barcelona.Zij spreekt Engels. Ik vertelde haar over mijn gevoel bij Mieres: armoede en soberheid.

Zij vertelde dat Mieres oorspronkelijk een mijn plaats is waar in de omgeving in het verleden veel mojnwerkzaamheden geweest zijn. Evenals overal in West Europa zijn de meeste mijnen gesloten. Omdat er voor Mieres geen alternatieven zijn voor andere economische activiteiten zijn veel mensen werkloos of trekken jongeren weg. Ze vertelde ook dat van oudsher in het gebied waar Mieres ligt de mensen bekend staan om hun hardheid en vechten. Het zijn mensen die weinig op hebben met autoriteiten. Dit kan mijns inziens te maken hebben met hun leven in de mijnen van generatie op generatie. 

De studente vertelde mij ook dat dit deel van Spanje, Assurie, tot een van de armste gebieden van Spanje behoort. 

Morgen verder met de Salvador camino. Niet zo'n lange wandeltocht, circa 16 km naar Pols de Lens.  Verder wandelen kan ik niet omdat de volgende albergue pas weer op ongeveer 32 km verder ligt. Morgen dus nog even een rustig wandeldagje maar daarna krijg ik een dag met veel klimmen.

Foto's

Mieres

Maandag 10 augustus: Villaviciosa - Oviedo

Rond 7.15 uur het klooster van Villaviciosa verlaten. Ben alleen gegaan hoewel ik wel met vier andere pelgrims mee had kunnen gaan. Alleen is echter rustiger en heb ik meer tijd voor het maken van fotos.

Het was gezellig in het klooster gisterenavond. Nog een rondleiding in de kerk gehad en gesproken met medepelgrims. Het klooster is een goede overnachtingsplaats voor pelgrims omdat het ruim is.

Al direct na vertrek vanmorgen een klim voor de boeg. Er moest een berg overgestoken worden om in La Vega de Sariego te komen. Even afzien. Eenmaal boven werden de inspanningen rijkelijk beloond.  Een prachtig uitzicht in de ochtemd zon dat nog fraaier werd toen er vanuit een dal beneden mist op kwam zetten.

Ontmoette een man/inwoner van een van de dorpjes waar ik doorheen wandelde die me zei dat het beter zou zijn om de autoweg te volgen. Minder geklim.  Ik volgde echter dat het caminopad waar ik mooie foto's kon maken van de mist in het dal.

Zie foto's. 

Ontmoette een boer die bezig was twee eigenwijze koeien de berg op te krijgen. Vroeg of ik een foto mocht maken en dat was oke. Foto gemaakt met de fotocamera.

Het is zonnig weer; een blauwe lucht. Wandel zo naar La Vega de Sariego en dan verder nat Oviedo. Zo'n 27 km.....

Het is nu 10.07 uur.

Foto's

mist in het dal bij Alto de la Campa  deze morgen. 

Zondag 9 augustus:Colunga - San Salvador de Valdedios

Vanmorgen tegen 7.00 uur vertrokken uit Colunga waar ik afgelopen nacht in een pension heb verbleven. Ben vervolgens via Pernus naar Sebrayu gewandeld; een route door de bergen met mooie vergezichten en soms heel mooi licht van de opkomende zon   Zie foto's. 

Ben nu in Villaviciosa een stadje dat bekend staat om haar cider. In de omgeving veel appelbomen en ook wel peren. De teelt van de ciderappel gaat terug tot de 8e eeuw na Christus. 

Zal straks naar Casquita lopen ; ca 4 km en daar de afslag naar Oviedo nemen. Had eigenlijk vandaag in Oviedo aan willen komen maar oké het wordt een dagje later.

Van Casquita zal ik naar San Salvador de Valdedios wandelen; ca 10 km. Hier is een klooster waar ik misschien ga overnachten. Als ik genoeg energie heb wandel ik misschien wel door naar La Vega de Sariego (ca 18 km van hier) om daar te overnachten.  

Vanmorgen blauwe lucht maar nu gelukkig wat wolken zodat het niet te warm wordt.

Gisteren geen weblog bericht geschreven. Vooral gewandeld, foto's gemaakt met de fotocamera en andere pelgrims ontmoet.

22.23 uur San Salvador de Valdedios.

Kwam tegen 17.30 uur aan in het dorpje San Salvodallor de Valdedios waar zich een klooster bevindt uit het jaar 1200. De bijbehorende kerk stamt uit de 9e eeuw na Christus.  Ik besloot niet verder te wandelen naar La Vega de Santiago maar hier in het klooster te overnachten. Al eeuwenlang wordt aan pelgrims op weg naar Santiago onderdak geboden in dit klooster.

Hier ontmoette ik mensen die ik eerder al ontmoet had en een aantal mensen die ik nog niet eerder gezien had.

Een van hen is een Nederlander; een man uit Zuid- Limburg die al vele caminos heeft gelopen en een internet site over zijn caminos heeft. De naam van deze man is Jos Solberg. In het dagelijks leven is hij kunstenaar. Website: www.jossolberg.net

Vanavond was er ook nog een mogelijkheid om de kerken die bij het klooster behoren te bezoeken onder leiding van een gids. Zie foto's.  

Vandaag dus veelal alleen gewandeld door vooral berggebied. De omgeving is prachtig. Af en toe kwam ik mede pelgrims tegen met wie even een praatje gemaakt werd. Ontmoette in de ochtend twee Italianen die zich afvroegen of ze Gijon zouden kunnen halen vandaag. Ze zo' n 40 km wandelen inhouden.

De autochtone inwoners van dit gebied zijn veelal aardig en behulpzaam. Wijzen de juiste weg  etc.

Nu in het klooster in een zaal waar een groepje van 10 Spanjaarden die ongeveer een half uur geleden binnen kwamen vallen aan het eten zijn en daarbij veel praten.

Foto's

landschap vanmorgen

bosgebieden.Regelmatig in ochtendzon

camino wegwijzerstekens

brug van grote autoweg bij Sebrayo

Typische Baskische opslagschuurtjes. Deze staan op enige meters boven de grond zodat dieren als muizen niet bij het bewaarde  voedsel als mais kunnen komen

2x landschap

Oviedo of Gijon

Oviedo richting

koster van San Salvador de Valdedios

in kerk bij klooster

Zaterdag 8 augustus

Vrijdag 7 augustus: Llanes - Pineres de Pria

Vanmorgen vroeg bewolkt weer maar al snel begon het wat te miezeren; hele fijne regen waar jezelf en vooral de rugzak toch best nat van kan worden als je er lang genoeg in wandelt. Ik besloot me niet echt te haasten omdat ik vernomen had dat het in Ribadesella en het daar op enige afstand in westelijke richting gelegen San Estaban zeer lastig zal worden om er in een albergue een overnachtingsplaatsje te krijgen. Vrijwel als zit vol mede omdat er in Ribadesella een festival plaatsvindt en omdat er vrij veel pelgrims blijken te zijn die wandel of op de fiets richting Santiago gaan.

Voor mij was het geen optie om van Llanes nog verder dan San Estaban te lopen omdat deze afstand vrij ver is en omdat ik gisteren al circa 40 km had gewandeld. 

Heb vanmorgen dus even door het centrum van Llanes gewandeld waar ik de postkaarten voor Nederland land en Frankrijk eindelijk heb kunnen posten. 

Vanuit Llanes ben ik naar de kust gewandeld; buiten de camino route.  Met zijn rotsformaties en het zeewater dat hier tegenaan schuurt is het kustgebied bij Llanes prachtig. Zie foto's. 

Ik liep door weidevelden en vervolgens een smal paadje door varens.Op een bepaald moment liep ik tegen een stenen muur aan die als omheind van een weidegebied dient. Omdat over hry stenen muurtje klien de enige mogelijkheid was om verder te komen heb ik dit op een plaats waar de muur wat lager was gedaan. Vervolgens liep ik naar een dorpje dat ik op enige afstand zag liggen

 Dit dorp bleek Celorie te zijn waar zich ook de camino route bevindt. In het dorp ging ik op zoek naar de gele pijlen die het caminopad aanduiden. Zie foto's. 

De gele pijlen werden al snel aangetroffen en vervolgens heb ik tot aan de albergue te Pineres de Pria de camino route gevolgd.

Vandaag was een dag dat ik grotendeels alleen gelopen heb. Dit is wel zo aangenaam omdat ik nu mijn eigen route heb kunnen kiezen en er veel foto's gemaakt konden worden

 Op een gegeven moment kwam ik bij een oud klooster dat al vele jaren niet meer bewoond wordt. In  zo'n geval instaat er een situatie waarin de natuur alles overneemt.

Zaterdag 8 augustus ca 7.00 uur.

Schreef dit vrijdagavond in het restaurantje waar ik heb gegeten . Voor cah 10 euro kun je in Spanje goed eten.

Zag op een bepaald moment dat het al na 21.30 uur was. Ik moest direct vertrekken om nog op tijd in de albergue te zijn. Albergues sluiten hun deuren om 22.00 uur. Ik moest nog ca 1 km lopen naar de albergue. Hoorde de kerkklok 10 keer slaan toen ik bij de albergue aankwam. Net op tijd dus.

Vaak weinig tijd voor weblog. Schrijven kost best veel tijd.

Nu zaterdagochtend ca 7.00 uur. Het is bewolkt maar droog en nog niet geheel licht. Vertrek zo naar Ribedesalle en vervolgens wat verder.

.Foto's 

Kust bij Llames

Gele pijlen die het caminopad aanwijzen

 

Donderdag 6 augustus; San Vicente -Llamar

Vanmorgen van San Vicente naar Llamar gewandeld.  Een lage afstand van circa 40 km.

Was vertrokken met de Fransman Daniel. Waren mooie uitzichten op drie Picos de Europe, het hooggebergte in het zuidwesten.

dat voor Daniel de en del afstanden wat te ver zijn ben ik immers dr loop van de middag alleen verder gewandeld naar Llanes waar ik nu ben.

Het is druk op de camino: niet alleen op de camino Frances naar dus ook op de camino del  norte. 

Morgen verd er eandelen

 Zal kijken hoe ver ik kom.

Gotos.

Uitzicht op de Picos de Europe deze morgen

San Vicente gistetenavod

Woensdag 5 augustus: Santillana del Mer

In  de nog schemer vanmorgen rond 6.30 uur vertrokken. Er was een strak blauwe hemel wat een warme dag beloofd. Via het oude stadje Santillana in noord-westeljke richting naar het dorpje Arroyo gelopen. Af en toe een uitzicht op de zee en bij San Roque uitzicht op de kale en hoge bergen van de Picos de Europe in het zuid-westen. De Picos bergen liggen in Astrid een ander deel van het Spaanse Baskenland waar ik vandaag binnen zou wandelen.

Nu bij Ciguenza waar bij een huis koffie wordt geschonken voor de pelgrims.

Zo verder naar Cobreces en dan Comillas.

13.30 uur. Comillas.

Drink hier even koffie en wandel dan verder.

ca 15 km naar San Vicente. 

Goed weer. Gelukkig zijn er wat wolken gekomen zodat het niet zo warm is.

Foto's

de Picos de Europe in de verte

koffie bij Ciguenza

Dinsdag 4 augustus: Santa Cruz de Bezana -Santillana del Mar

Het had geregend voordat ik rond 7.30 uur de albergue in Santa Cruz de Bezana  verliet. Via Mompia liep ik naar Boo  de Pielagos. Het miezer regende een beetje maar veel stelde de regen niet voor. In Boo de Pielagos ontmoette ik meer pelgrims. De vraag was hoe we over de brug zouden gaan. Er is  een grote omweg om het kleine riviertje over te steken, je kunt naast het spoor over de brug wandelen en je kunt het treintje tussen de twee stations Boo de Pielagos en Mogro nemen.

Het maken van een grote omweg was geen optie en de spoorbrug over wandelen is niet zonder gevaar en werd ook door de plaatselijke inwoners die ik ontmoette afgeraden.

Het gevolg is dat ik samen met andere pelgrims waaronder twee pelgrims op de fiets het treintje heb genomen. Binnen enkele minuten stond ik ik Mogro van waar het caminopad verder gaat. 

Bij Mogro miste ik een afslag en omdat teruglopen te ver was ben ik maar direct doorgelopen naar Cudon.

Vlak voor Cudon ontmoette ik twee Duitsers, een man en een vrouw, die eveneens een afslag hadden gemist. Zij vertelden dat ze meestal bij een kerk overnachtten omdat de albergues te druk en te benauwd zijn. 

Tussen Cudon en Requejada loopt het caminopad langs grote buizen. Hier bevindt zich ook industrie. Vlakbij Cudon hadden 3x mensen verteld dat er een kortere weg naar Mar en Requejada loopt en wel een weg over de autoweg. Een dergelijke weg is niet zo aantrekkelijk dus het caminopad met de buizen genomen.

In Requejada wat gegeten om vervolgens via Viveda naar het middeleeuwse stadje  Santillana del Mer te lopen. Mensen die ik een paar dagen eerder had ontmoet hadden mij al verteld dat Santillana del Mer erg toeristisch is wat dus ook wel klopt.

Door de aanwezigheid van vele mensen (pelgrims en gewone toeristen) waren niet alleen de albergues vol maar ook de speciaal voor pelgrims ingerichte gebouwen op de camping. Er zat dus niets anders op dan maar een pension te nemen.

Morgen verder en wel naar San Vicente de la Barquera, een wandeltocht van bijna 35 km.

Foto's

Santillana de la Mar